Archives

Als Portugal lovers trekken we opnieuw op verkenning. Deze keer starten we in Porto, waar je hier reeds een getuigenis kunt over vinden van andere reizigers. Daarna trekken we naar de Douro-vallei. Het is herfst. Het zonnetje schijnt en de kleuren in de vallei zijn prachtig.

 

De Douro ontspringt in het hooggebergte Sierra de la Demanda in het noorden van Spanje om bijna 900 km verder nabij Porto uit te monden in de Atlantische oceaan. Zo’n 100 km lang vormt de Douro een natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal. Op haar tocht naar de oceaan wordt de rivier aangemoedigd door tientallen quinta’s (wijnhuizen met eigen wijngaarden) die zorgen voor de productie van de typische port en andere wijnen. Vroeger werd van de rivier gebruik gemaakt om de wijnvaten met rabelo’s (bootjes) naar Porto te vervoeren.

Het is even zoeken om met de wagen langs de rivier te kunnen rijden, want dit is meestal niet mogelijk. We krijgen gelukkig de gouden tip om in de buurt van Peso da Régua de N222 te nemen. Een prachtige rit is het, deze Rota do Vinho do Porto ! We stoppen in Pinhāo, een sympathiek dorpje, historisch een draaischijf voor het transport van port, en trotse eigenaar van één van de mooiste treinstationnetjes van Portugal. Je kunt er een boottocht maken op de rivier. Het klinkt misschien wat saai, maar het is echt een aanrader. Op deze manier kun je echt in alle rust van de rivier en het herstkleurige lappendeken op de flanken genieten. Terug in Pinhāo geven we ons over aan een port tasting van Quinta do Noval, waar we zeer enthousiast ontvangen worden.

 

Wist je trouwens dat de bovenloop van de Douro door de UNESCO erkend is als cultureel werelderfgoed ?

 

 

Omdat we nog andere plannen hebben in Portugal gaan we niet verder de vallei in. Dat doen we wel een volgende keer. Misschien nemen we dan eens de (stoom-)trein die langs de rivier doorheen de vallei snijdt. We keep you posted !

We gaan wel nog eens kijken waar de Douro uitmondt in de oceaan, nl. in Foz do Douro, een dorp met een lange promenade (waarvan een deeltje met pergola). Er is niet zoveel te beleven, maar het is heerlijk toeven langs de oceaan.

 

Enkele tips:

We werden heel goed ontvangen op deze adresjes:

• In Porto:
  • Voor een Port tasting : Prova Winebar, R. de Ferreira Borges 86, Porto
  • Voor local diner : Restaurante Arco Iris, R. Cândido dos Reis 65, Vila Nova de Gaia, Porto
    
• In Pinhāo:
  • Voor een Port tasting: Quinta do Noval Pinhão – Wine shop and tasting room -, Rua da Praia 5085, 5085-042 Pinhão
• In Lamego:
  • Voor een Port tasting en overnachting in een “wine barrel”: Quinta da Pacheca, Rua do Relógio do Sol 261 Cambres, Lamego

 

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

Toscane is een populaire bestemming voor velen. Het staat bekend om z’n prachtige groene heuvels, glooiende wijnvelden en typische dorpjes. Dit is op zich al een goede reden om zelf eens een kijkje te gaan nemen. We concentreren ons op de regio’s rond Firenze, Lucca en Siena, en laten ons gewillig onderdompelen in de Toscaanse cultuur en gastronomie.

 

 

FIRENZE

Het is ons 2^e bezoek aan Firenze. Het blijft een fascinerende stad, met een rijke geschiedenis van rijke families. Het panoramisch uitzicht op de stad van op de Piazzale Michelangelo is gewoon fantastisch. Het ontbreken van cruise-toeristen maakt het kuieren in de stad zeer aangenaam. Deze keer doen we wat we de vorige keer niet konden doen: een bezoek aan Galleria dell’Accademia, om David te kunnen bewonderen, en Galleria degli Uffizi, omwille van het belang ervan en de enorme collectie. Daarnaast is er natuurlijk de opvallende Duomo Santa Maria del Fiore (met een prachtige façade en een imposante koepel de skyline van de stad domineert), het Palazzo Vecchio (dat momenteel ook een museum herbergt), de beroemde Ponte Vecchio (met de vele winkelstjes met klatergoud en de Corridoio Vasariano – een overdekte passage over de rivier, de Arno, bovenop de brug), en nog zoveel meer. Firenze telt veel musea, maar is vooral een museum op zich.

PRATO & PISTOIA

Tijdens de rit van de luchthaven van Firenze naar ons eerste hotel houden we halt in de steden Prato en Pistoia. Beiden zijn een kort bezoekje waard: Prato (11^e eeuw), met z’n basiliek op de Piazza del Duomo; Pistoia waarvan de oorsprong terug gaat tot de tijd van de Romeinen, met de middeleeuwse dom en het Palazzo Comunale als bezienswaardigheden. (Zie ook de lunchtip onderaan ;)- !)

PISA

Het weer valt tegen, dus mooie foto’s kunnen we niet maken. Maar zelfs in de regen is het drieluik “de ‘scheve’ klokkentoren, de Duomo Santa Maria Assunta en de doopkapel San Giovanni” echt indrukwekkend.

LUCCA

Lucca kan vrij druk zijn, maar is zeker de moeite waard. De stad is volledig omwald door een 4 kilometer lange vestingmuur en telt  6  toegangspoorten. De binnenstad is zo goed als autovrij. Er zijn opvallende bezienswaardigheden, zoals de imposante kerk San Michele in Foro, de Duomo di San Martino en de Piazza dell’Anfiteatro, een ovalen plein op de plaats van het vroegere Romeinse amfitheater, met rondom rond winkels en restaurants. Het is er fijn slenteren van plein tot plein door de gezellige straatjes. Sportievelingen kunnen de 232 treden van de Torre Guinigi beklimmen om van tussen de bomen die op de top van de toren groeien een pracht zicht te hebben op de omgeving. Wij kozen voor een flesje prosecco met zicht op de prachtige gevel van  de basiliek van San Frediano. Er wordt gezegd dat Lucca 100 kerken telt. We betwijfelen of dit waar is, maar het valt op dat elke stad en elk dorp in Italië een ‘duomo’ heeft. De rijkdom in het middeleeuwse Italië moet enorm geweest zijn.

 

Het antwoord op de vraag “hoeveel kerken, basilieken en kathedralen telt Italië”, hebben we nog niet gevonden, maar het zijn er ont-zét-tend veel!

 

SAN GIMIGNANO

Met zijn 14 torens (ooit waren het er 72!) wordt San Gimignano ook wel het Manhattan van Toscane genoemd. We hadden niet verwacht dat het zó toeristisch zou zijn, maar het is er wel erg gezellig. Het is aangenaam slenteren in de steegjes, in de schaduw van een toren. Als kunstliefhebbers maakten we ook kennis met het prachtige werk van Andrea Roggi.  

SIENA

Alweer en stad met een rijk historisch verleden, met een prachtige (!) Duomo di Siena en de indrukwekkende schelpvormige Piazza del Campo. Vanaf het stadhuis (Palazzo Pubblico) kun je zien dat het plein verdeeld is in negen segmenten, die verwijzen naar de gilden die de stad destijds bestuurden. Nu is het o.a. ook bekend als aankomstplaats van de wielerwedstrijd Strada Bianche. Siena is niet erg groot, maar wel zeer de moeite waard.

DE CHIANTI WIJNROUTES

Het is zonder meer fan-tas-tisch om door de chianti streek te rijden met z’n glooiende heuvels vol wijnranken en sympathieke dorpjes. De tocht van Siena naar Firenze bracht ons o.m. in Gaiole, Radda en Castellina in Chianti. Vooral dit laatste dorpje is beslist een aanrader. Maar de schitterende panorama’s tijdens de rit overtreffen werkelijk alles.

 

De Toscaanse dorpen ademen historie, de landschappen groene wijdheid en de wijnvelden gastronomie.

 

DE LIGURISCHE KUST

Tenslotte willen we ook eens de stranden zien aan de Ligurische kust en rijden een stukje langs de kustlijn ter hoogte van Marina di Massa. Niet onmiddellijk ons ding, maar wel net en ordelijk. Deze streek staat bekend voor haar marmer, dus maken van de gelegenheid gebruik om een blik te werpen op de marmergroeven van Carrara. Het is alsof de bergen gestript worden en met een dun laagje sneeuw bedekt worden. Maar voor de rest is het er een af en aan rijden van zware vrachtwagens. Niet het Toscane dat we verwachten, maar dit maken we onmiddellijk goed met een heel leuke stop in Pietrasanta, een sympathiek kunstenaarsdorpje met een kunstwerk op elke hoek van de straat en op het centrale plein. Best te bezoeken nà 17u, want dan gaan pas de winkeltjes open.

 

Restaurant tips:

We werden heel goed ontvangen op deze adresjes:

• Osteria Cacio e pepe, Località le Lodoline, 53019 Vagliagli 
• Vineria Il Murello, Via S. Pietro, 48, 53100 Siena
• Enoteca Bistrot Bacco Matto, Via dei Neri 39, Firenze
• Osteria San Niccolo, Via San Niccolo 60, Firenze
• Bar Quadrifoglio, Via Fillungo 124, Lucca
• Le Barrique, Via G. Mazzoni 19, Prato
• Osteria Antico Frantoio, Via Francigena 59, Nocchi-Camaiore
• Ristorante Il Vicolo, Via del Cantone, 91, 50019 Sesto Fiorentino (aan de luchthaven van Firenze)

 

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

Het werd de ideale break-out tijdens het verwarrende en – zeker voor reisagenten stresserende –  onvoorspelde jaar 2020. Even er tussen uit naar het Zwarte Woud, in een overvloed aan rust en natuur. Tijd om even bij te komen, te bezinnen, tot jezelf komen. Quality time heet dat. En dat we er aan toe waren …

 

Het was de eerste keer dat we naar het Zwarte Woud gingen, en het werd meteen een aangename kennismaking. Het  is het grootste bosgebied in Duitsland en bestaat hoofdzakelijk uit dennen- en sparrenbomen die zich verspreiden over een glooiend landschap. 50 tinten groen. Het is een paradijs voor wandelaars en natuurliefhebbers. We hebben er uren lang gewandeld zonder één mens tegen te komen. Very corona-proof :-). Door de talrijke hotels met spa-faciliteiten is het meteen ook de “place to be” voor een  ontspannende break-out vol zelf-verwennerij.

We brachten een bezoek aan Baden-Baden, een kleine stad in het noorden van het Zwarte Woud, doorheen de eeuwen gekend omwille van haar warmwaterbron en thermen. De stad heeft een gezellige binnenstad, ideaal om even langs de (mooie) winkels te kuieren en een terrasje te doen.

 

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

 

De “ideale break” is inderdaad de juiste omschrijving. Na een vlucht van 3 uur ben je ter plekke. Het eiland heeft redelijk wat te bieden qua cultuur en na de grauwe winter, was het lenteweertje (in februari) zeer welkom. Wij verbleven er 4 dagen. Het had gekund in 3, maar dan zouden de dagen eerder vol gezeten hebben. 

 

Malta is eigenlijk dicht bebouwd. Een ‘groene’ bestemming lijkt het ons niet, maar qua cultuur is er het één en het ander de moeite waard.  We waren blij dat we in februari het eiland bezochten en niet in de drukke zomermaanden. we logeerden in in Valletta, in een prima hotel dat 200 meter van de busterminal verwijderd was. Al onze bezoeken hebben we dan ook met het openbaar vervoer gedaan (behalve het bezoek aan Gozo). Dat ging heel vlot. 

 

De eerste dag bezochten wij Vittoriosa (of: Birgu), die samen met Cospicua en Senglea de “Three Cities” vormt: drie versterkte steden, ommuurd door dikke verdedigingswallen.  Daarna ging het naar de Tarxien Tempels (aan te raden !) – een tempelcomplex dat dateert van 2500 tot 3600 jaar voor Christus – en het Hypogeum, een ondergrondse tempel en begraafplaats. Dit laatste was zeer indrukwekkend. Er mogen maximum 10 personen binnen per uur. Vooraf reserveren is echt noodzakelijk. Gelukkig hadden we dat ook ruim vooraf gedaan. 

 

De tweede dag stond Valletta op het menu. De kathedraal is indrukwekkend. Het paleis van de grootmeester was helaas gesloten voor renovatie. Daarom hebben we het archeologisch museum gedaan. Dat was een beetje ouderwets opgevat. De stad zelf is heel aangenaam om in rond te wandelen.

 

Verder zouden we ook Mdina zeker willen aanraden, omwille van de St. Paul’s Cathedral en de mooie huizen uit de barok periode. Alles is er zeer goed verzorgd. 

 

De uitstap naar Gozo, per boot, was voor ons een beetje een tegenvaller, maar misschien zijn we meer cultuur- dan natuurmensen.

 

Wij bezochten Malta de laatste week van februari. Een aangename 18 graden, blauwe hemel en een stralende zon, bezorgden ons een echt lentegevoel.

Er waaide een stevige wind. Maar met een lichte jas en lichte trui, kon je gemakkelijk op een terrasje iets drinken en lunchen. Het eten vonden we heel smakelijk en niet duur.

Alweer een tevreden klant 🙂.

 

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

Elk jaar organiseert Selectair voor haar leden (113 onafhankelijke reiskantoren) een congres, met als doel samen de uitdagingen van de toekomst aan te pakken, te netwerken en een interessante toeristische bestemming te ontdekken. Deze keer trokken we naar Spaans Baskenland, onder begeleiding van een enthousiaste Baskische Dienst voor Toerisme.

BILBAO

Bilbao is de meest bekende én grootste stad van deze regio. Wij brengen er maar enkele uren – in een druilige regen – door, voldoende voor een interessante stadswandeling met een gids. De stad ligt op één van de pelgrimsroutes naar Santiago de Compostella, wat regelmatig aangeduid staat op de straatstenen in het oude centrum. Het weer valt tegen, maar toch heerst er een gezelligheid. Via de Santiagokathedraal en het stadhuis, komen we aan het indrukwekkende Guggenheimmuseum, dat zich op het uur in een dichte mist hult.

 

SAN SEBASTIAN

We congres gaat door in San Sebastian, 130 km ten oosten van Bilbao, en dus maar 20 km verwijderd van de Franse grens. Deze stad heeft werkelijk àlles : niet te groot, een gezellige oude kern en een prachtige baai aan de Golf van Biskaje. Een stadsgids neemt ons mee naar de mooiste plaatsjes en vertelt over de vele lokale gebruiken (zoals de café’s waar enkel mannen komen om te eten, te drinken en te zingen). Deze stad is vooral bekend van haar voetbalploeg Real Sociedad en van de wielerklassieker “Clásica San Sebastián”, maar heeft echt véél meer te bieden! Het is ietsje mondain, maar wij zijn enthousiast 🙂 !

 

VITORIA-GASTEIZ

Iets meer landinwaarts ligt Vitoria-Gasteiz, de 2e grootste stad van de regio. Door het drukke congresprogramma zien we deze stad enkel ‘s avonds, aan de hand van een “pintxos tour” (typisch noord-spaanse kleine snacks op brood). Ook deze stad voelt gezellig aan, maar is iets rustiger. 

 

LAGUARDIA

Een goeie 60 km verder landinwaarts komen we in de kleine gemeente Laguardia (“the Guard”), gelegen op een strategische heuvel, en omgeven door een muur. Om in de stad te komen moet je één van de vijf poorten passeren. Deze plaats is opgenomen in de lijst van de “mooiste dorpen van Spanje”. De kerk van Santa Maria is echt een bezoek waard: een indrukwekkend portiek wordt aan de hand van een serene voorstelling in al haar schoonheid getoond. Als reisagent trok een specifiek kunstwerk naast de kerk trok onze speciale aandacht: “Viageros” (de reiziger).  Verder draait de economie rond de wijnindustrie, waarover lees je meer hieronder.

 

TOP-GASTRONOMIE

Deze reis was een eye-opener op zich, maar vooral de gastronomie heeft ons werkelijk ontzettend verrast. Toegegeven, uit onwetendheid, want deze streek telt bij nader inzien alles samen een hoog aantal michelinsterren. We waren onder andere te gast in Restaurant Eneko in Bilbao voor een ‘tapas’ lunch.

 

RIOJA WIJN

We zitten midden in de “rioja”-streek, genoemd naar de de Rio Oja, een zij-rivier van de Ebro. We steken niet onder stoelen of banken dat we rijkelijk genoten hebben van al dit lekkers. Met onze speciale dank aan  Bodegas Valdemar, Bodegas Baigorri en Bodega El Fabulista.

 

LOKALE CULTUUR

We leerden ook enkele lokale gebruiken kennen, zoals “pelota” (een soort squach op een terrein zo groot als twee tennisvelden, met heel speciale ‘rackets’),  een spelletje “om-het-snelst-een-boomstam-klieven”, en de “Txalaparta” (een muziekinstrument van hout of steen, dat in duo bespeeld wordt; de naam verwijst naar ritmes die doen denken aan de draf van een paard).

 

Tot slot willen we de Toeristische Dienst van Baskenland van harte danken. Zij hebben ons vol trots de schoonheid en de troeven van het Baskenland laten ervaren en zo bijgedragen tot het succes van ons congres!

Eskerrik asko Euskal Herriko zerbitzu turistikoei esker kongresu honen arrakastarako ekarpen gogotsuagatik! 

 

Enkele inspirerende links:
tourism.euskadi.eus – bilbaoturismo.net –  vitoria-gasteiz.org – sansebastianturismoa.eus  – rutadelvinoderiojaalavesa.com – valdemar.es 

 

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

 

Praag, een stad met meer dan 2000 jaar geschiedenis, is de hoofdstad van Tsjechië en ligt langs de oevers van de Moldau rivier. De stad is erg populair bij toeristen. Net als Berlijn heeft het een aura gekregen van “the place to be”. We gingen ook eens kijken en boekten voor onszelf een 4-daagse citytrip.

Na een korte vlucht vanuit Zaventem, landden we op de luchthaven van Praag. We kozen voor de bus en de metro om naar het centrum te gaan, zo’n 18 km verder. Het weer zat ‘half’ mee: wat regen af en toe, maar gelukkig ook flinke zonnige periodes (het is dan ook begin november).

We starten onze verkenning onmiddellijk in het hart van de stad, op het Staroměstské náměstí (“het plein van de oude stad”). Het is meer dan 9000 m² groot plein waarvan de geschiedenis terug gaat tot 1100. Nu is het vooral de kern van de toeristische bedrijvigheid. In het midden staat het standbeeld van Jan Hus (14^e eeuwse hervormer die op de brandstapel stierf). Hij wordt omringd door o.a. de statische Teynkerk, de Sint-Nicolaaskerk, en het Stadhuis. Vanaf de 69m hoge stadhuistoren heb je een schitterend uitzicht op de daken van de oude stad en de bedrijvigheid er tussenin. Ook de astronomische klok die aan de gevel van het stadhuis hangt, is beslist de moeite: Om het uur komt de dood als magere Hein tevoorschijn en trekken Christus en de twaalf apostelen voorbij. 

 

Ten oosten van het plein van de oude stad ligt het Wenceslaplein. Wel, niet echt een plein, maar een brede boulevard met véél winkels, restaurants, hotels en bars. Het ‘plein’ is 682m lang en 60m breed, en was vroeger een paardenmarkt. Aan het eind staat net Nationaal Museum, met een indrukwekkend interieur, met daarnaast het operagebouw. 

 

Als je naar de andere kant van het plein van de oude stad trekt, kom je aan de beroemde Karelsbrug. Praag telt 16 bruggen over de Moldau, maar op de plaats waar de Karelsbrug ligt, lag ooit de eerste (1158). Omstreeks 1400 was de “Golden Gate Bridge” van Europa een feit: 520m lang, 10m breed en steunend op 16 pijlers. Maar de brug werd pas beroemd in de late 17^e eeuw, toen gedurende 250 jaar een unieke verzameling standbeelden op de brug geplaatst werd. Een indrukwekkende, maar donkere verzameling; de meeste beelden zijn zo goed als zwart. Net als de torens trouwens, die zo een wat troosteloze aanblik bieden. Maar niettemin trekt de brug miljoenen toeristen, artiesten en straatmuzikanten aan.

 

Misschien toch best om Praag in de lente of de zomer te bezoeken, als het zonlicht de donkere tinten wat kan opfleuren.

 

 

 

DE PRAAGSE BURCHT

De Praagse burcht, het “Hradsjin”, is het grootste gesloten paleizencomplex ter wereld. Op een oppervlakte van zowat 11 voetbalvelden kan je 1000 jaar terug gaan in de geschiedenis, waardoor je verschillende bouwstijlen naast elkaar aantreft.

Laten we meteen met het hoogtepunt beginnen : de St. Vituskathedraal, waarvan de donkere torens de skyline beheersen. De eerste steen ervan werd in 1344 gelegd, en er werd zo’n 600 jaar aan gebouwd. Deze kathedraal alleen al maakt de tocht naar de heuvel waar de burcht op gelegen is – te voet is het een gezonde work-out -, de moeite waard. De indrukwekkende voor- en zijgevels kondigen heel wat moois aan binnenin. De ranke pilaren, de weidsheid,  de fantastische glasramen en de koninklijke crypte, maken dit tot één van onze favoriete kathedralen.

Daarnaast zijn er nog tal van paleizen en musea te bewonderen, en uiteindelijk eindigt de wandeling in één van de grootste “tourist traps”; het “Gouden Steegje”, met het huisje met nummer 22, waar de schrijver Franz Kafka gewoond en gewerkt heeft. Je mist niets als je dit niet gezien hebt.

 

 

We beseffen dat we enkel maar het centrum van Praag gezien hebben, en dat we heel wat interessante plaatsen niet bezocht hebben. Maar dan doen we heel graag een andere keer.

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

 

Geef toe, Wenen roept spontaan de romantische sfeer op van het traditionele nieuwsjaarconcert en gezellige kerstmarkten. Dat de stad sowieso enorm veel te bieden heeft op cultureel en culinair vlak, kon je al lezen in dit artikel van Martine & Jo. Wij wilden ons deze keer laten onderdompelen in de Weense kerstsfeer.

We trokken 5 dagen uit, Kerstmis inbegrepen. We vertrokken vanuit Zaventem. In de luchthaven van Wenen namen we de CAT-trein, een vaste (en stipte) verbinding met het centrum van de stad (16′). De eerste dag viel letterlijk wat in het water, want het regende onaangenaam. Maar de andere dagen werden we getrakteerd op een laag winterzonnetje en draaglijke temperaturen. We deden alles te voet, wat perfect te doen is.

Wenen is een openluchtmuseum, met schitterende gebouwen die ’s avonds mooi verlicht zijn. Maar in deze kerstperiode is er natuurlijk heel wat extra lichtversiering. Niet alleen in de winkelstraten hangt prachtige kerstverlichting, maar zelfs de “kleine ring” rond de binnenstad is prachtig.

 

 

 

 

Het hart van de stad is de Stephansplatz, aan de Stephansdom met haar 136 meter hoge opvallende toren. In deze buurt kun je aangenaam winkelen, vooral in de Kärntnerstrasse, die zuidwaarts de verbinding vormt met de Karlsplatz.

 

 

 

 

De Karlsplatz is een interessante plek, want in deze buurt vind je ook:
1 – de Weense Staatsopera, waarvan het gebouw alleen al een (begeleid) bezoekje waard is,
2 – de Wiener Musikverein, het concertgebouw waar o.a. het jaarlijkse nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker plaats vindt,

 

3 – de mooie Karlskirche, die met kerst versierd wordt met werkelijk gigantische kerstballen. 

4 – en iets verder zuidwaarts de Naschmarkt, een traditionele markt met een immens aanbod aan voedingskraampjes (helaas gesloten toen wij er waren).

Westwaarts van de Stephansplatz kom je op de Michaelplatz, de poort tot het indrukwekkende Hofburg, een complex van keizerlijke gebouwen en monumenten, met o.a. de Heldenplatz en de aanpalende Volksgarten. Stuk voor stuk historische plaatsen. Hier is er heel wat te zien en te bezoeken, dus best wat tijd voorzien. Als je de ring oversteekt, kom je in het Museumsquartier. Aan de Volksgarten iets verderop passeer je het parlement (in de steigers toen wij er waren) en kom je bij het prachtige Rathaus.

Even terug naar het centrum. Ten noorden van Stephansplatz, richting Schwedenpaltz, komen we in de “Bermuda driehoek”, de uitgangsbuurt van de stad, met veel cafés en bars. Opvallend in deze buurt is het oudste kerkje van de stad (Sint-Ruprechtskerk, 11^e eeuw), die je uitnodigt om tussen al het uitgangsgeweld even binnen te komen – tussen 21u en 24u – om te genieten van een moment van bezinning, rust en stilte.

De kerstmarkten.

Het was een verademing om nog eens op kerstmarkten te komen, die echte “kerst”-markten zijn. We zien vooral stalletjes met speciale kerstballen, kerstfiguren, en kerstversieringen. Het is helemaal geen eet- en drankfestijn; die kraampjes zijn er natuurlijk ook, maar ‘met mate’. De termen “aangenaam en gezellig” zijn hier compleet op hun plaats. Er zijn verschillen kerstmarkten, maar de grootste (en bijzondere gezellige) is deze vóór het stadhuis (Rathausplatz). Op de Karlsplatz vindt dan weer de meest bijzondere kerstmarkt, omdat hier enkel handmade artistieke spullen gemaakt en verkocht worden door lokale artiesten. Maar zowat elk plein heeft zijn kerstmarkt; dus keuze in overvloed.

 

 

Wenen tijdens de kerstperiode heeft ons echt kunnen bekoren, met haar prachtige gebouwen, het enorme culturele aanbod, de unieke sfeer en traditionele kerstmarkten. Maar wij hebben enkel het centrum bezocht, terwijl er nog zoveel méér te beleven is. Een volgende keer dan maar 😉 … ?

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

 

Alentejo (spreek uit als “Alètèsjoe”) is een minder gekende streek in zuid-centraal Portugal. Het ligt boven de bekendere Algarve, grenst aan de regio Lissabon en strekt zich breed uit van de Atlantische oceaan tot Spanje. Zoals steeds zijn we benieuwd en trekken we op verkenning.

We kiezen voor een beleefreis; vlucht op Lissabon, huurwagen oppikken en meteen 200 km naar het oosten. We logeren 3 nachten in de omgeving van Monforte en 5 nachten in Monsaraz. We bezoeken gedurende een week verschillende dorpjes, kiezen enkele interessante excursies, en nemen de regio volledig in ons op. Hoe wij Alentejo ervaren hebben, lees je hier in 4 trefwoorden.

 

1. Wonderlijke natuur

Fantastische, glooiende landschappen. Weidse vergezichten. Duizenden olijfbomen onder een stralende zon. Wij zien dit landschap in de herfst, met vele tinten van bruin en groen, bezaaid met witte dorpjes. 

In de lente liggen de heuvels en weilanden bedolven onder een deken van kleurrijke bloemen. Het is er gewoon prachtig in elk seizoen !

Ook hoog in de lucht is een machtig schouwspel te zien: een verbluffende sterrenhemel. We nemen deel aan een workshop “stargazing” bij het “Observatório do Lago Alqueva“, waar enthousiaste medewerkers ons aan de hand van boeiende verhalen naar de sterren leren kijken. Moeilijk om zelf foto’s te nemen van dit spektakel, maar kijk alvast HIER eens.

Castelo de Vide

 

Marvão

Elvas

 

Estremoz

Borba

Évora

Het historische centrum van Évora is door de Unesco erkend als Werelderfgoed. Er valt dan ook heel wat te zien in dit gezellig stadje. Het bewaart een mix van verschillende tijdperken, te beginnen met de overblijfselen van een Romeinse tempel uit de eerste eeuw, de imposante kathedraal, de Igreja de São Francisco en de bizarre Capela dos Ossos, die gebouwd werd rond zowat 5000 beenderen en schedels van monniken. Bij de ingang word je verwelkomd met deze lugubere tekst: “Nos ossos que aqui estamos pelos vosso esperamos“ (“onze botten die hier zijn, wachten op die van u”).

Monsaraz

Barragem do Alqueva

De stuwdam nabij het dorpje Alqueva en op de rivier Guadiana creëert één van de grootste kunstmatige meren van Europa. Om dit project mogelijk te maken werd het dorpje Luz letterlijk verplaatst. Het meer is zowat 250 km² groot en is bezaaid met eilandjes.  

 

Wil je meer zien van de fantastische regio Monsaraz/Alqueva, kijk eens eens naar DIT FILMPJE.

Moura

 

Serpa

Als uitsmijter nog dit:

In deze regio van Alentejo zijn er verschillende archeologische vondsten gedaan. In het domein São Lourenço do Barrocal nabij Monsaraz, staat er een 7 meter hoge monoliet die op het eerste zicht niet veel te vertellen heeft. Tot je een privé wandeling meemaakt met archeoloog Manuel Calado, professor aan de universiteit van Lissabon. Plots beginnen alle stenen een verhaal te hebben. Een aanrader !

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou :