Highlights

Nee, het hoeft niet altijd ver te zijn. Wie nood heeft aan een korte break out kan in een mum van tijd op een andere plaats zijn, waar het goed is om te vertoeven en waar je moeiteloos tijd voor jezelf creëert. Zo ligt net over de grens een stukje Frankrijk dat misschien minder gekend is, maar wel de moeite waard is: Hauts-de-France. We gingen op mini-citytrips, verspreid over enkele weekends, en trokken naar Lille, Arras, Amiens, Saint-Valery-sur-Somme, Montreuil-sur-Mer, Étaples en Le Touquet-Paris-Plage.

LILLE

Lille (of Rijsel) is bij Vlamingen best bekend als een shoppingstad. Maar het is vooral ook een kunst-en geschiedenisstad. Het centrale plein is la Place du Général-de-Gaulle, met de opvallende Vielle Bourse. Dit zijn 24 huisjes die er uit zien als één gebouw, rond een binnenplaats waar je nu boeken en bloemen kunt kopen. Aan de andere kant kom je op “la Place de Théatre” met het operagebouw en het belfort van de Kamer van Koophandel. Niet te verwarren met het veel hogere belfort (104m) van het stadhuis, dat zich buiten het centrum bevindt, aan de statige Porte de Paris.

In Vieux Lille is het heerlijk slenteren tussen de oude huizen in de smalle straten. La Rue de la Monnaie is zowat het centrum, met tussen de vele winkeltjes het voormalige opvangtehuis (of “gasthuis”), en nu Musée de l’Hospice Comtesse. Het mooiste hoekje is echter Place aux Oignons, waar je meteen tussen de kunstgalerijtjes zit (Passage des Arts). Iets verderop staat de Cathédrale Notre-Dame-de-la-Treille, die pas afgewerkt werd in 1999 en dus vrij moderns oogt. Beslist de moeite om binnenin het spel van het licht door de ramen te gaan bekijken. Nog een handig weetje: in de Rue de Gand vind je het ene restaurantje naast het andere.

Op de Place de la République vind je het prachtige Palais des Beaux-Arts, met een indrukwekkende verzameling werken (o.a. van Pieter Paul Rubens).

ARRAS

Arras (of Atrecht) bezochten we met Kerstmis, o.m. omdat de kerstmarkt van Arras vrij bekend is en toch niet erg toeristisch. En inderdaad, de kerstmarkt is zeer mooi en sfeervol. Vooral het belfort op de Place des Héros is prachtig verlicht. In de stalletjes vind je talrijke geschenkideeën, maar ze ontnemen tijdens deze periode natuurlijk het zicht op mooie gebouwen op de enorme Grand’ Place.  Geen nood, we keren wel eens terug in de zomer. Dan bezoeken we zeker ook de Sint-Vaastabdij (nu een museum) en de kathedraal.

AMIENS

Zo’n 190 km van Gent ligt Amiens, de hoofdstad van het departement Somme (en van de voormalige regio Picardië). Het is een gezellige kunst- en geschiedenisstad, met een indrukwekkende Notre-Dame kathedraal. Het is de grootste kathedraal van Frankrijk (tweemaal zo groot als de Notre-Dame in Parijs!) en één van de grootste ter wereld. En ze is ook enorm mooi. Het prachtige portiek in de voorgevel is een knap beeldhouwwerk. En de ranke glasramen laten binnen een speels lichtspel toe. Beslist een bezoek waard!

Langs de zijarmen van de Somme ligt de wijk Saint-Leu. Hier is het leuk slenteren op de kades waar talrijke restaurantjes en bars te vinden zijn. Het is een gezellige buurt. Amiens is ook een universiteitsstad; je vindt er dus ook typische studentencafés.

De schrijver Jules Verne bracht een groot deel van zijn leven in Amiens door. Een aan hem gewijde wandelroute brengt je o.a. langs zijn woonhuis, Le Cirque Jules Vernes en het museum van Picardië, via het stadhuis tot aan zijn graftombe.

Stadhuis van Amiens

“Les Hortillonnages”, ook “de drijvende tuinen” genoemd, bevinden zich op een steenworp van het centrum. Sinds eeuwen worden in deze tuinen groenten en bloemen gekweekt. Ze worden omgeven door een wirwar van kleine kanaaltjes, 65 km in totaal. Je kan er een wandeling maken, maar de meeste tuinen zijn enkel per boot te bereiken.

DE BAAI VAN DE SOMME en Saint-Valery-sur-Somme

De baai van de Somme is een natuurgebied van 70 km² dat bestaat uit slikken en schorren, en een voedselbron betekent voor veel watervogels en zeedieren. Zo bevat het één van de grootste zeehondenkolonies in Europa. O.a. omwille van zijn ecologische diversiteit maakt het deel uit van het natuurreservaat, het Parc du Marquenterre, één van de beste locatie om vogels te spotten.

Nu is het rustgevend om door deze vlakte rijden, maar in oorlogstijden is het ooit anders geweest…

Ons doel is het bekendste dorp van het gebied, Saint-Valery-sur-Somme. Hier kun je op de lange promenade langs de rivier uitwaaien of wandelen op de middeleeuwse wallen. Het is er vrij druk, ook al is het een koude, maar zonnige novemberdag. Dit stadje is ook het vertrekpunt van de Chemin de Fer de la Baie de Somme, een smalle spoorbaan uit de Belle Epoque over de hele lengte van de baai.

MONTREUIL-sur-Mer

Op enkele kilometers van de Côte d’Opale ligt de kleine middeleeuwse stad Montreuil-sur-Mer dat een rijk historisch erfgoed herbergt. De citadel is een geklasseerde site uit de 16e eeuw (helaas gesloten toen wij er waren), maar een wandeling op de indrukwekkende vestingen maakte dit goed. Verder gaat deze stad prat op zijn gastronomie en op een klein straatje waar een scène uit “Les Misérables” werd opgenomen.

De militaire begraafplaats van ÉTAPLES

We houden halt in Étaples voor een bezoek aan de “Étaples Military Cemetery”, de grootste militaire Commonwealth begraafplaats in Frankrijk. Meer dan 11.500 doden, de meeste gesneuveld tijdens WOI, worden hier geëerd; voornamelijk Britten, maar ook Canadezen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders en Zuid-Afrikanen. Een moment van stilte is hier op z’n plaats.

LE TOUQUET-Paris-Plage

We slenteren in Le Touquet op de overdekte antiekmarkt. Gezellig, vooral als dit gepaard gaat met een oestertje en een glaasje witte wijn. In diverse kunstgalerijen komen de kunstliefhebbers aan hun trekken, terwijl er een overvloed is aan ‘chique’ winkels voor de shoppers. Het zicht op de kustlijn wordt helaas gehinderd door een enorme parking, maar dat is dan weer goed nieuw voor de watersporters.

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

---

Ook interessant voor jou :

Hallo !

Op deze blog vind je enkel ongekleurde informatie uit eerste hand; namelijk van collega-reizigers zelf.
Zij vertellen je honderduit wat zij beleefd hebben, wat zij aanraden, maar ook wat ze afraden.
Daarnaast geven wij zelf je nog graag heel wat nuttige reistips mee.

Klaar om een ander stukje van onze prachtige aardbol te ontdekken ?

Enjoy !

Dit prachtig reisverhaal werd ons bezorgd door Natalie en Nino. Zij trokken naar Canada voor een prachtige reis door de Rocky Moutains en Vancouver Island. Het werd een onvergetelijke ervaring. “De schoonheid van de natuur die vaak overweldigend is en de weidsheid van de panorama’s staan voor altijd in ons geheugen gegrift. What a place to be.”

Van Calgary rijden we naar Banff. De Gondola brengt je in 8 minuten naar de top van Sulpher Mountain. Na een spannend ritje word je beloond met een fantatisch uitzicht over Banff Valley.

Na een korte stop aan Lake Minnewanka rijden we verder naar de highlights van de Rocky Mountains. Een eerste hoogtepunt is Lake Louise, waarvan het kristalheldere water je aan een lagune doet denken.

Maar Lake Moraine staat voor eeuwig op ons netvlies gebrand! Waanzinnig mooi!

De tocht gaat verder richting Jasper. Onderweg is Peyto Lake een niet te missen halte. De Glacier Skywalk biedt dan weer een spectaculair zicht over de diepe Sunwapta canyon tussen Jasper en Banff National Parks. De doorzichtige vloer hangt zo’n 280m boven de rivier. Daarna rijden we via de legendarische Icefields Parkway voorbij Althabasca Falls tot in Jasper.

In Jasper National Park gaan we op safari met een lokale gids, wildlife spotten. Maligne Lake is alweer een parel van maar liefst 28 km lang.

Spirit Island is ongetwijfeld één van de meest gefotografeerde hoekjes.

We laten de provincie Alberta achter ons en komen zo in British Columbia, met een eerste stop in het  stadje Clearwater. De “scenic route” van deze plaats naar Whistler (het grootste wintersport oord van Canada) is een aaneenschakeling van indrukwekkende landschappen.

Met de ferry varen we naar Vancouver Island. In de baai van Tofino liggen zeeotters, zeehonden en zeeleeuwen te rusten, maar wij gaan voor de grotere exemplaren: “whale watching”.

Het hoogtepunt is evenwel een vlucht met een watervliegtuig boven Vancouver Island. Een onvergetelijke ervaring! Hoe mooi kan iets zijn …

We komen aan in Victoria, de hoofdstad van British Columbia. De Victoriaanse huizen, de “High Tea Rooms”, een verlicht parlement dat aan Harrods doet denken, … it’s all very British. Met de watertaxi gaan we naar Fisherman’s Warf, een toeristische trekpleister. Kleurrijke huisjes drijven er op het water en er is een overvloed aan visrestaurants en prullariawinkeltjes.

Alweer met de ferry trekken we naar onze eindbestemming: Vancouver. Na een rondreis van 2400 km met de auto snuiven we nog even de sfeer op van de dichtsbevolkste stad van het land. We bezoeken o.m. het Museum of Anthropology en maken een fietstocht in Stanley Park.

Het was een prachtige reis ! We hebben met volle teugen genoten van de fantastische dingen die we gezien en beleefd hebben. Ooit keren we hier nog terug … zeker weten! En by the way, bedankt 4Disa Travel ! Natalie & Nino

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

---

Ook interessant voor jou :

–>

Om met de deur in huis te vallen: Corfu is een fantastisch mooi eiland! De azuurblauwe zee is prachtig, de talrijke stranden mooi, de landschappen met hoge rotstoppen ongerept, en de historische dorpjes zijn uitnodigend. We waren onder de indruk en hebben een erg mooie vakantie gehad. Zo, nu over naar de details.

Corfu is het één van de meest noordelijk gelegen Griekse eilanden in de Ionische zee, op het smalste punt slechts 2 kilometer verwijderd van Albanië en – iets verder verwijderd – van het Griekse vasteland. De oppervlakte bedraagt ongeveer 1 vijfde van de provincie Oost-Vlaanderen. In vogelvlucht is het ongeveer 61 km lang en gemiddeld zo’n 10 km breed. De hoofdstad is het gelijknamige Corfu, ook Kerkyra genaamd.

Zicht op het Oude Fort vanaf de "Gate of Ayios Nikolaos".

KERKYRA (Corfu stad)

Wij logeren op wandelafstand van de oude stad, in de buurt van de yachthaven en van de kades voor cruise- en ferryschepen. Langs het “Nieuwe Fort” (16e eeuw) komen we in de oude stad, de Campiéllo, waar het heerlijk flaneren is in de smalle steegjes, met talloze toeristische en ambachtelijke winkeltjes. Het “Oude Fort” (6e eeuw) houdt het verleden vast, maar vandaag draait alles om de Esplanade, een plein dat van ‘s morgens tot ‘s avonds leeft. Eens de cruisetoeristen terug aan boord van hun schip zijn, wordt het rustiger in de steegjes. De Venetiaanse renaissancehuizen kleuren goudgeel in de avondzon. De vele kerken getuigen in stilte van een rijke geschiedenis, met de ranke toren van de Spyridonkerk. Tot laat in de avond wordt er gezellig getafeld. De volledige binnenstad van Kerkyra staat op de UNESCO werelderfgoedlijst.

TEN ZUIDEN VAN KERKYRA

Als eerste halte kiezen we het Achilleionpaleis, gebouwd in de 19e eeuw in opdracht van keizerin Elisabeth “Sisi” van Oostenrijk. Helaas waren er renovatiewerken aan de gang en konden we enkel de tuinen bezoeken. Verder zuidwaarts vinden we de (kiezel)stranden van Morïtika, met exotische palmen en rieten parasols. Helemaal in het zuiden is Lefkimmi een aardige stop, met enkele tavernes aan een brug over de rivier. Iets verderop is er de grote kade voor de veerboten naar het Griekse vasteland en Paxos. Terug noordwaarts rijden we ons in de smalle steegjes van Argirades bijna vast, maar een sportieve klim met de trappen brengt ons naar een kapel en een mooi uitzicht over de omgeving.

Verder komen we in Agios Georgis en Issos Beach, waar de zandstranden uitgestrekt en rustig zijn. Het Korrision Lake is een grote lagune waar veel vogels de winter doorbrengen. Een uitdaging voor wandelaars. Agios Gordis is een aantrekkelijk badplaatsje, te herkennen aan een rotspiek die voor de kust uitsteekt.

Korrision Lake

TEN NOORDEN VAN KERKYRA

Een mooie rit met fantastische views brengt ons naar Kassiopi. Dit oude vissersdorpje heeft een ver verleden, en is nu een zeer aangename plaats om te vertoeven. Een strand heeft het niet – daarvoor moet je een kilometertje verder -, maar net zoals overal rond het eiland is ook hier de azuurblauwe zee verblindend mooi.

We rijden naar de Pantokrator, de hoogste top van het eiland (906 m.). Onderweg drinken we eerst koffie in Strinilas onder een oude olm in de typische taverne Oasis. Bovenop de top van de berg is er een klooster(tje) dat in de zomermaanden bewoond wordt door een monnik. Helaas deelt het klooster de top met tientallen zendmasten die “nogal in de weg staan”. Nochtans zijn de panorama’s in de 4 windrichtingen de moeite waard. Een aanrader, en een uitdiging voor veel fietsers.

We rijden de berg af aan de andere zijde en belanden in Sidari, een toeristisch kustdorp, gericht op een jonger publiek, met een zandstrand, en best gezellig. Op de meest noord-westelijke punt gaan we naar Cape Drastis, waar witte kliffen uit de helblauwe zee opduiken. Het “Dover van Corfu”, zeg maar. Een must do.

In het westen rijden we verder naar Paleokastritsa, dat terecht bejubeld wordt om zijn fantastische kliffen en baaien. Het is er vrij druk en toeristisch, maar dat staat het natuurschoon niet in de weg. Bovenop de kaap is er een klooster, met een mooi binnenplein, een museumpje en een kerkje. Het klooster sluit echter tussen 13 en 15u; zo misten wij de helft. Maar een drankje met uitzicht over de zee maakte dit dan weer goed.

Iets verderop, na een spannende rit, komen we aan de ruïnes van het Byzantijnse fort Angelokastro. De oorsprong gaat terug tot in de 11e eeuw (wat een krachttoer moet het geweest zijn om dat fort om déze plaats te bouwen). Een stijle klim via de trappen brengt je bij de ruïnes zelf, die niet zoveel voorstellen, maar je wordt beloond met een prachtig panorama over Paleokastritsa.

Op de laatste dag van ons verblijf bezoeken we nog het Vlachérna klooster, vlakbij de luchthaven. Het is misschien wel hét bekendste beeld van Corfu: het kleine witte kerkje met daarachter het mini-eilandje Pontikonissi. De vliegtuigen razen over de hoofden heen om enkele honderden meters verder te landen, maar op één of ander manier hindert dit niet. Een mooi orgelpunt!

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

---

Ook interessant voor jou :

Madeira stond al lang op ons verlanglijstje. We prikten de maand mei om van de bloemenpracht te kunnen genieten, want Madeira wordt niet voor niets het “Bloemeneiland” genoemd. Verder staat het hoog aangeschreven bij wandelaars, en bij liefhebbers van een zoet wijntje. Wij waren benieuwd, huurden een wagen en reden het hele eiland rond.

Groot is Madeira niet. Met z’n 714 km² bedekt het maar een vierde van Oost-Vlaanderen. Samen met het piepkleine eiland Porto Santo en enkele onbewoonde eilandjes, vormt het een autonome regio van Portugal (net zoals de Azoren). Op de kaart vind je Madeira zo’n 850 km ten zuidwesten van Portugal, pal in de Atlantische oceaan. Het klimaat is er zeer mild (nooit te koud, nooit te warm), ideaal voor de prachtige flora in de vrije natuur en in de botanische tuinen. Het eiland is zeer rots- en bergachtig, met vaak heel steile hellingen. Een centrale bergketen verdeelt het eiland in twee bergflanken: noord en zuid, waardoor het zuiden vaak zonniger kaarten heeft dan het noorden.

“In Madeira kun je maar 2 dingen doen”, vertrouwde een taxichauffeur ons toe: “ofwel stijgen, ofwel dalen”. Dus om te voet op pad te gaan moet je best wel een goede conditie hebben.

De landingsbaan van het vliegveld van Madeira, ooit gekend als één van de kortste ter wereld, werd in 2000 verlengd. Toch mogen er nog steeds enkel ervaren piloten op vliegen, want het blijft uitdagend om netjes op een smalle strook tussen de oceaan en de bergen te landen.

Auto rijden op Madeira is aangenaam. De Madeirezen (hebben we moeten opzoeken, hoor) zijn – net zoals de Portugezen – een rustig volk, en dat merk je ook in hun rijstijl. Ze hebben ook een opvallend groot respect voor de voetgangers, die aan het zebrapad absolute voorrang krijgen. Door de rotsformaties kun je zelden langs de kust rijden en rij je heel vaak door tunnels – soms nieuw en modern, soms avontuurlijk basic – om van het ene dorp naar het andere te rijden.

FUNCHAL

We starten onze reis in de hoofdstad Funchal. De stad is gelegen in een mooie baai, en is opgesplitst in 2 delen:  aan de oostelijke zijde het oude stadsgedeelte met typische huizen en dus laagbouw, en in het westen het toeristische gedeelte met hotels in hoogbouw. De beste manier om je in de stad te verplaatsen is te voet en met de taxi (die zijn er in overvloed en hanteren correcte prijzen). Langs een promenade wandel je naar de haven waar vaak cruiseschepen aangemeerd liggen. Hierdoor kan het op bepaalde uren erg druk zijn in de stad, maar eens de cruisetoeristen terug aan boord zijn, keert de rust vanzelf terug. In deze buurt kan je niet naast het museum en het hotel van CR7 Cristiano Ronaldo kijken.

Wat verderop nemen we de kabelbaan naar Monte nemen, een gehucht op 550 m. hoogte. De gondelrit ernaar toe bezorgt je een prachtig uitzicht over Funchal en omgeving. In Monte aangekomen kun je eerst een wandeling maken in de Jardim Tropical, een mooie tropische tuin die een bezoek waard is, maar hou rekening met de vele hoogtemeters. Verder is er de Igreja de Nossa Senhora do Monte. Toen wij er waren was er net een huwelijk aan de gang en was de tjokvolle kerk echt prachtig versierd.

Om terug te keren naar de stad nemen veel toeristen de toboggan, een soort rieten slee voor 2 personen, die bestuurd wordt door 2 carreiros die je over de gewone weg naar beneden laten glijden. Hebben wij aan ons laten voorbij gaan wegens een te lange wachtrij.

In het centrum van Funchal stond alles in het teken van Festa da Flor, het Bloemenfestival. Dit jaarlijks evenement viert de komst van de lente en zet de bloemencultuur van Madeira in de kijker.

Op zondag is er de parade, met tal van kleurrijk met bloemen versierde praalwagens. Dansers van alle leeftijden – maar vooral vrouwen en jonge meisjes, die zich gewillig laten fotograferen – dossen zich werkelijk piekfijn uit en stappen fier mee in de stoet. Lokale handelaars promoten hun eigen producten, terwijl de heerlijke lokale drank, de poncha, weelderig vloeit. Heerlijke sfeer! De moeite om eens mee te maken!

CABO GIRÃO – RIBEIRA BRAVA – PONTO DO SOL

Via Câmara de Lobos rijden we naar Cabo Girão, met z’n 589m één van de hoogste kliffen van Europa. Door de glazen skywalk kijk je loodrecht naar beneden, de diepte in. We houden ook even halt in Ribièra Brava, een aangenaam klein kustdorpje, met leuke terrasjes. Overnachten doen we in Ponto do Sol, ook een klein kustdorpje met een kort straatje dat 5 restaurants/bars telt, en waar je een lekkere Tomahawk steak kunt eten.

CALHETA – PORTO MONIZ

Calheta is een mooi dorpje met een jachthaven, een mooie promenade en gezellige restaurants. Het zandstrand is afkomstig uit Marokko, want natuurlijke zandstranden zijn er in Madeira nauwelijks. Via Paúl do Mar (geen stop waardig) rijden we door de bergen naar Porto Moniz. Door de laaghangende mist hebben we helaas veel mooie views ge-‘mist’. Porto Moniz is een paradijs voor de waterliefhebber, met talrijke natuurlijk zwembaden, een promenade en terrasjes. Let wel: aan de noordkant van het eiland kan het weer al eens tegenvallen.

SEIXAL – SÃO VINCENTE

In Seixal houden we halt bij de Miradouro do Véu da Noiva, een observatiedek bovenop een klif met uitzicht op de kustlijn en in zee stortende watervallen. São Vincente is een gezellig dorpje met wandelpad van centrum naar de kustlijn waar vele restaurantjes zijn en een toffe bar “Porto de Abrigo” met leuke (blues) muziek. We zouden de grotten van São Vincente bezoeken, maar die bleken gesloten wegens onderhoud. “Kom volgend jaar eens terug”, was de boodschap.

SANTANA

Via Ponta Delgada en Boaventura komen we aan in Santana. Wel …, dit is één van de grootste “tourist traps” die we al ooit gezien hebben. De reisgidsen zeggen dat Santana is bekend “om zijn traditionele driehoekige huisjes met strooien daken tot op de grond, waarin vroeger voornamelijk boeren leefden, maar ze worden nu vooral gebruikt voor toeristen”. Die 7 huisjes zien er erg jong uit, stralen niks authentieks uit en verbleken bij Bokrijk.

PONTA DE SÃO LOURENÇO

Het oostelijke schiereiland brengt ons naar Ponta de São Lourenço, het meest oostelijke puntje van het eiland. Dit is zonder meer een hoogtepunt op deze reis: een wondermooie plek op aarde! Gewoon even gaan zitten en genieten. En bovendien een paradijs voor wandelaars.

MACHICO – PORTO DA CRUZ

Machico is een heel gezellige badplaats met een echt zandstrand (!), een aangename sfeer en – dank zij Festa da Flor – veel bloemen en bloemenmeisjes. We rijden iets meer landinwaarts om op de zondagsmorgen wat te slenteren op de lokale markt van Santo Antonio da Serra. Verderop Tenslotte pauzeren we even in Praia da Alagoa, nabij Porto da Cruz. Heerlijk rustig, helemaal niet toeristisch, en ontspannend.

Madeira zal ons bijblijven als het eiland met de immense bloemenpracht, de rustgevende natuur, de vriendelijke bevolking en … de poncha. De maand mei is de uitgelezen periode om dit eiland te ontdekken.

Restaurant tips:

• Taberna Ruel, Rua de Santa Maria 119, Funchal
• Gavião Novo, Rua de Santa Maria 131, Funchal
• Steak & Sun, Rua Dr. João Augusto Teixeira, Ponta do Sol
• Caravela, ER101, São Vicente

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

---

Ook interessant voor jou :

Leg je vinger op het zuiden van Portugal, zo net onder Lisabon. Trek een streep naar links van zo’n 1500 km, de Atlantische oceaan in. Daar bevinden zich de Azoren. Een archipel bestaande uit 9 bewoonde (en enkele onbewoonde) eilanden die sinds 1976 een autonome regio vormen van Portugal. Zonder meer een schitterende bestemming!

Lees hier meer :

De AZOREN | SAO MIGUEL | SAO JORGE | PICO | TERCEIRA

Toscane is een populaire bestemming voor velen. Het staat bekend om z’n prachtige groene heuvels, glooiende wijnvelden en typische dorpjes. Dit is op zich al een goede reden om zelf eens een kijkje te gaan nemen. We concentreren ons op de regio’s rond Firenze, Lucca en Siena, en laten ons gewillig onderdompelen in de Toscaanse cultuur en gastronomie.

FIRENZE

Het is ons 2^e bezoek aan Firenze. Het blijft een fascinerende stad, met een rijke geschiedenis van rijke families. Het panoramisch uitzicht op de stad van op de Piazzale Michelangelo is gewoon fantastisch. Het ontbreken van cruise-toeristen maakt het kuieren in de stad zeer aangenaam. Deze keer doen we wat we de vorige keer niet konden doen: een bezoek aan Galleria dell’Accademia, om David te kunnen bewonderen, en Galleria degli Uffizi, omwille van het belang ervan en de enorme collectie. Daarnaast is er natuurlijk de opvallende Duomo Santa Maria del Fiore (met een prachtige façade en een imposante koepel de skyline van de stad domineert), het Palazzo Vecchio (dat momenteel ook een museum herbergt), de beroemde Ponte Vecchio (met de vele winkelstjes met klatergoud en de Corridoio Vasariano – een overdekte passage over de rivier, de Arno, bovenop de brug), en nog zoveel meer. Firenze telt veel musea, maar is vooral een museum op zich.

PRATO & PISTOIA

Tijdens de rit van de luchthaven van Firenze naar ons eerste hotel houden we halt in de steden Prato en Pistoia. Beiden zijn een kort bezoekje waard: Prato (11^e eeuw), met z’n basiliek op de Piazza del Duomo; Pistoia waarvan de oorsprong terug gaat tot de tijd van de Romeinen, met de middeleeuwse dom en het Palazzo Comunale als bezienswaardigheden. (Zie ook de lunchtip onderaan ;)- !)

PISA

Het weer valt tegen, dus mooie foto’s kunnen we niet maken. Maar zelfs in de regen is het drieluik “de ‘scheve’ klokkentoren, de Duomo Santa Maria Assunta en de doopkapel San Giovanni” echt indrukwekkend.

LUCCA

Lucca kan vrij druk zijn, maar is zeker de moeite waard. De stad is volledig omwald door een 4 kilometer lange vestingmuur en telt  6  toegangspoorten. De binnenstad is zo goed als autovrij. Er zijn opvallende bezienswaardigheden, zoals de imposante kerk San Michele in Foro, de Duomo di San Martino en de Piazza dell’Anfiteatro, een ovalen plein op de plaats van het vroegere Romeinse amfitheater, met rondom rond winkels en restaurants. Het is er fijn slenteren van plein tot plein door de gezellige straatjes. Sportievelingen kunnen de 232 treden van de Torre Guinigi beklimmen om van tussen de bomen die op de top van de toren groeien een pracht zicht te hebben op de omgeving. Wij kozen voor een flesje prosecco met zicht op de prachtige gevel van  de basiliek van San Frediano. Er wordt gezegd dat Lucca 100 kerken telt. We betwijfelen of dit waar is, maar het valt op dat elke stad en elk dorp in Italië een ‘duomo’ heeft. De rijkdom in het middeleeuwse Italië moet enorm geweest zijn.

Het antwoord op de vraag “hoeveel kerken, basilieken en kathedralen telt Italië”, hebben we nog niet gevonden, maar het zijn er ont-zét-tend veel!

SAN GIMIGNANO

Met zijn 14 torens (ooit waren het er 72!) wordt San Gimignano ook wel het Manhattan van Toscane genoemd. We hadden niet verwacht dat het zó toeristisch zou zijn, maar het is er wel erg gezellig. Het is aangenaam slenteren in de steegjes, in de schaduw van een toren. Als kunstliefhebbers maakten we ook kennis met het prachtige werk van Andrea Roggi.

SIENA

Alweer en stad met een rijk historisch verleden, met een prachtige (!) Duomo di Siena en de indrukwekkende schelpvormige Piazza del Campo. Vanaf het stadhuis (Palazzo Pubblico) kun je zien dat het plein verdeeld is in negen segmenten, die verwijzen naar de gilden die de stad destijds bestuurden. Nu is het o.a. ook bekend als aankomstplaats van de wielerwedstrijd Strada Bianche. Siena is niet erg groot, maar wel zeer de moeite waard.

DE CHIANTI WIJNROUTES

Het is zonder meer fan-tas-tisch om door de chianti streek te rijden met z’n glooiende heuvels vol wijnranken en sympathieke dorpjes. De tocht van Siena naar Firenze bracht ons o.m. in Gaiole, Radda en Castellina in Chianti. Vooral dit laatste dorpje is beslist een aanrader. Maar de schitterende panorama’s tijdens de rit overtreffen werkelijk alles.

De Toscaanse dorpen ademen historie, de landschappen groene wijdheid en de wijnvelden gastronomie.

DE LIGURISCHE KUST

Tenslotte willen we ook eens de stranden zien aan de Ligurische kust en rijden een stukje langs de kustlijn ter hoogte van Marina di Massa. Niet onmiddellijk ons ding, maar wel net en ordelijk. Deze streek staat bekend voor haar marmer, dus maken van de gelegenheid gebruik om een blik te werpen op de marmergroeven van Carrara. Het is alsof de bergen gestript worden en met een dun laagje sneeuw bedekt worden. Maar voor de rest is het er een af en aan rijden van zware vrachtwagens. Niet het Toscane dat we verwachten, maar dit maken we onmiddellijk goed met een heel leuke stop in Pietrasanta, een sympathiek kunstenaarsdorpje met een kunstwerk op elke hoek van de straat en op het centrale plein. Best te bezoeken nà 17u, want dan gaan pas de winkeltjes open.

Restaurant tips:

We werden heel goed ontvangen op deze adresjes:

• Osteria Cacio e pepe, Località le Lodoline, 53019 Vagliagli 
• Vineria Il Murello, Via S. Pietro, 48, 53100 Siena
• Enoteca Bistrot Bacco Matto, Via dei Neri 39, Firenze
• Osteria San Niccolo, Via San Niccolo 60, Firenze
• Bar Quadrifoglio, Via Fillungo 124, Lucca
• Le Barrique, Via G. Mazzoni 19, Prato
• Osteria Antico Frantoio, Via Francigena 59, Nocchi-Camaiore
• Ristorante Il Vicolo, Via del Cantone, 91, 50019 Sesto Fiorentino (aan de luchthaven van Firenze)

Isabelle & Marc

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

---

Ook interessant voor jou :

 

Eerlijk? Onze verwachtingen waren niet zo hoog gespannen. We hadden het beeld van een op-en-top saai vulkanisch eiland, nogal winderig zoals de andere Canarische eilanden en met een beperkt cultureel aanbod. Wel, ja, het ís vulkanisch en het ís winderig, maar ook dàt kan verrassend mooi en aangenaam zijn. Cultureel was deze bestemming een ontdekking, en er zijn heel wat mooie stranden !

 

Het vulkanisch landschap heeft iets betoverends.

Eerst vonden wij het bizar, dan eentonig, maar uiteindelijk vonden wij het ontzettend mooi, krachtig en rustgevend. Foto’s kunnen dit gedeeltelijk weergeven, maar als je met je haren in de wind bovenop de lavamassa’s staat en de kracht van de natuur bij je binnen voelt komen, dan besef je dat dit eiland al een geschiedenis heeft die vele eeuwen terug  gaat.

 

Cultureel hebben we kennis gemaakt met César Manrique. 

Geen middeleeuwse kunstenaar, maar een moderne architect-beeldhouwer-kunstschilder van de 20e eeuw (1919-1992) die een ongelooflijke stempelgedrukt heeft op Lanzarote. We waren onder de indruk van de manier waarop Manrique zijn architectuur doet opgaan in de natuur. Alweer moeilijk te beschrijven, dus zeker te bezoeken. Wij bezochten o.a. het Mirador del Rio (een spectaculair venster op de noordelijke kust), de Jameos del Agua (een kunstmatige lagune met een indrukwekkend auditorium in de rotsen) en de Fundación César Manrique (een must).

 

 

 

De rit naar het nationaal park van Timanfaya is ronduit fantastisch. Je waant je op de maan. In het restaurant El Diablo (alweer een Manrique bouwwerk) worden de kippenbillen rechtstreeks gebakken op de hitte van de vulkaan en laat men je zien hoe de vulkaan geisers loslaat.

 

 

 

 

Als wijnliefhebbers waren we verrast over de manier waarop men hier aan wijnbouw doet.

De wijnstokken hangen laag tegen de grond en worden tegen de wind afgeschermd door walletjes van steen. Een heel bijzonder zicht, zeker als je de traditionele territoires gewoon bent. Een bezoek aan het wijngebied La Geria is daarvoor alleen al heel leuk.

 

Aan stranden geen tekort.

Voor de zonnekloppers onder ons heeft de westkust van Lanzarote alles te bieden. Maar als je de moeite doet om naar het uiterst zuidelijke puntje te rijden, naar Punta del Papagayo, dan zul je dit zeker niet beklagen.

 

Iron Man Lanzarote.

Tijdens ons verblijf op Lanzarote ging geheel toevallig ook de Iron Man door, met start en aankomst in Puerto del Carmen. We hadden veel drukte verwacht, maar niettegenstaande 1800 atleten hier aan deelnamen, was dit een heel serene ervaring. Respect voor al deze sporters die ùren lang de uitdaging met zichzelf durven aan te gaan. Wij hebben het van op de terrasjes kunnen beleven vanop de eerste rij en waren behoorlijk onder de indruk. Onze landgenoot Bert Jammaer, tweevoudig winnaar, eindigde 5e in zijn laatste triatlon. 

 

En dan hebben we nog niets gezegd over de heerlijke Spaanse keuken. Met een sangria con cava als aperitief gevolgd door enkele typische tapas (en er zijn naast goede ook uitstekende tapasbars !) kan het vakantiegevoel echt niet meer stuk 

Marc & Isabelle

 

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op :

 

 

 

---

Ook interessant voor jou : 

 

De “ideale break” is inderdaad de juiste omschrijving. Na een vlucht van 3 uur ben je ter plekke. Het eiland heeft redelijk wat te bieden qua cultuur en na de grauwe winter, was het lenteweertje (in februari) zeer welkom. Wij verbleven er 4 dagen. Het had gekund in 3, maar dan zouden de dagen eerder vol gezeten hebben. 

 

Malta is eigenlijk dicht bebouwd. Een ‘groene’ bestemming lijkt het ons niet, maar qua cultuur is er het één en het ander de moeite waard.  We waren blij dat we in februari het eiland bezochten en niet in de drukke zomermaanden. we logeerden in in Valletta, in een prima hotel dat 200 meter van de busterminal verwijderd was. Al onze bezoeken hebben we dan ook met het openbaar vervoer gedaan (behalve het bezoek aan Gozo). Dat ging heel vlot. 

 

De eerste dag bezochten wij Vittoriosa (of: Birgu), die samen met Cospicua en Senglea de “Three Cities” vormt: drie versterkte steden, ommuurd door dikke verdedigingswallen.  Daarna ging het naar de Tarxien Tempels (aan te raden !) – een tempelcomplex dat dateert van 2500 tot 3600 jaar voor Christus – en het Hypogeum, een ondergrondse tempel en begraafplaats. Dit laatste was zeer indrukwekkend. Er mogen maximum 10 personen binnen per uur. Vooraf reserveren is echt noodzakelijk. Gelukkig hadden we dat ook ruim vooraf gedaan. 

 

De tweede dag stond Valletta op het menu. De kathedraal is indrukwekkend. Het paleis van de grootmeester was helaas gesloten voor renovatie. Daarom hebben we het archeologisch museum gedaan. Dat was een beetje ouderwets opgevat. De stad zelf is heel aangenaam om in rond te wandelen.

 

Verder zouden we ook Mdina zeker willen aanraden, omwille van de St. Paul’s Cathedral en de mooie huizen uit de barok periode. Alles is er zeer goed verzorgd. 

 

De uitstap naar Gozo, per boot, was voor ons een beetje een tegenvaller, maar misschien zijn we meer cultuur- dan natuurmensen.

 

Wij bezochten Malta de laatste week van februari. Een aangename 18 graden, blauwe hemel en een stralende zon, bezorgden ons een echt lentegevoel.

Er waaide een stevige wind. Maar met een lichte jas en lichte trui, kon je gemakkelijk op een terrasje iets drinken en lunchen. Het eten vonden we heel smakelijk en niet duur.

Alweer een tevreden klant 🙂.

 

Wil je hier meer over weten ? Neem dan gerust contact met ons op:

 

 

---

Ook interessant voor jou :